आशय चे बालपण कधीच संपू नये असे वाटत राहते पण हे वाटणे किती अयोग्य आहे ह्याची जाणीव झाली कि हसायला येते.
आशु मोठा होत आहे. त्याच्या विचाराच्या कक्षा रुंदावत चालल्या आहेत ह्याची जाणीव परवाच्या चर्चेतून झाली ….
माझे आणि अमोलचे त्याने नुकतेच केलेल्या बेसनाच्या लाडवावरून चर्चा चालली होती. अमोल माझ्याकडेच माझी तक्रार करत होता कि मी त्याच्या उत्तम बनलेल्या लाडूंबद्दल "चांगली" प्रतिक्रिया दिली नाही म्हणून …. मी पण त्याला त्याच्याच नेहमीच्या अंदाजात उत्तर दिले, 'मी ते लाडू खाल्ले न ! म्हणजेच ते चांगले झाले आहेत. आणि तू कुठे बाकीच्या मैत्रिणींच्या नवऱ्याप्रमाणे डिशेस करतोस?'. तितक्यात आशु तिथे आला त्याने अमोलला विचारले, 'काय चालले आहे?'; अमोलने इतिवृत्तांत सांगितला. आणि पुढे म्हणाला "विशेष म्हणजे हि माझी मिसेस, मी करत नाही स्पेशल डिशेस".
त्यावर आशु अमोलकडे बघून गालातल्या गालात हसला. अमोलने त्याला विचारले, "काय झाले बाळ ? काय विचार केलास?". आशय उत्तरला, " विशेष म्हणजे हि माझी मिसेस, मी करत नाही स्पेशल डिशेस … मी देतो हिला किसेस"
आम्ही दोघेही आवाक !!
